در این کوچه های که تاریک هستند من از حاصل ضرب تردید و کبریت می ترسم.من از سطح سیمانی قرن می ترسم. بیا  تا نتر سیم من از شهر های که خاک سیاشان چراگاه جرثقیل است. مرا باز کن مثل یک در به روی هبوط گلابی در این عصر معراج پولاد . مرا خواب کن زیر یک شاخه دور از شب اصطکاک فلزات.

نوشته شده در دوشنبه 88/12/17ساعت 9:46 صبح توسط امید-بالندگی 10 نظرات ( ) | |